Metodyka humanizowania telepracy

Telepraca, czyli forma świadczenia pracy poza tradycyjnie pojmowanym biurem, rozwija się dynamicznie na całym świecie dzięki postępowi w sferze technologii mobilnych i upowszechnianiu dostępu do szerokopasmowego internetu. W monografii przedstawiono rozważania na temat specyfiki i uwarunkowań współczesnego rynku pracy, zaprezentowano definicje telepracy, jej genezę i formy. Opisane zostały uregulowania prawne dotyczące stosowania telepracy w polskim ustawodawstwie oraz przedstawiono różne aspekty wdrożenia pracy zdalnej w organizacji. Poruszona została również problematyka wpływu telepracy na jakość życia pracowników. Omówiono zjawiska humanizacji i dehumanizacji w kontekście telepracy, a także zaprezentowano analizy dotyczące korzyści i negatywnych skutków wynikających z wdrożenia telepracy dla poszczególnych grup interesariuszy. Podjęto próbę identyfikacji utrudnień i uciążliwości wynikających ze świadczenia pracy zdalnej oraz wskazano na instrumenty przeciwdziałania negatywnym skutkom telepracy. W monografii zaprezentowano także wyniki badań prowadzonych wśród telepracowników i w organizacjach ich zatrudniających oraz przedstawiono opis autorskiej metodyki humanizowania organizacji telepracy.

Treść:
1. Telepraca jako jedna z elastycznych form zatrudnienia
2. Wpływ telepracy na jakość życia pracowników
3. Diagnoza uciążliwości i humanizowania pracy w warunkach telepracy
4. Wyniki badań empirycznych dotyczących negatywnych skutków stosowania telepracy
5. Metodyka przeciwdziałania dehumanizacji telepracy