Władza dyskrecjonalna wysokich urzędników publicznych. Perspektywa nowego instytucjonalizmu

Monografia dotyczy dylematu związanego z miejscem administracji publicznej w liberalno-demokratycznym porządku rządzenia – badaniu poddano jej polityczną naturę i wynikające z tego konsekwencje. Analiza zjawiska władzy dyskrecjonalnej została przeprowadzona w oparciu o perspektywy badawcze rozwijane na gruncie trzech nurtów nowego instytucjonalizmu, tj. socjologicznego, historycznego oraz racjonalnego wyboru.
W pracy omówiono przesłanki rozwoju władzy dyskrecjonalnej wysokich urzędników publicznych, koncentrując się na mechanizmach i sposobach legitymizowania tego zjawiska, a także przedstawiono jego konsekwencje normatywne i prakseologiczne dla systemu rządzenia. Szczególną uwagę zwrócono na kwestie wzrostu państwa biurokratycznego w aspekcie przekształcenia instytucjonalnego porządku świata polityki i administracji oraz nowych cech, które wyznaczają jego współczesny charakter. Znaczenia nabiera w tym względzie problematyka zmiany instytucjonalnej, jej mechanizmów i efektów. Czynniki te wpływają na funkcjonowanie państwa prawa w jego tradycyjnym rozumieniu, stając się tym samym źródłem dylematów dotyczących sprawowania władzy dyskrecjonalnej przez wysokich urzędników. Logicznym uzupełnieniem tych rozważań jest kwestia zasadności i stosowalności istniejących mechanizmów kontroli władzy dyskrecjonalnej w kontekście wyzwań współczesnego państwa oraz propozycje przezwyciężenia jego kryzysu.

Treść:
1. Orientacja badawcza
2. Społeczny kontekst rozwoju władzy dyskrecjonalnej wysokich urzędników
3. Instytucjonalny porządek świata polityki i administracji
4. Instytucjonalna amalgamacja polityki i administracji
5. Pozytywne i negatywne strony władzy dyskrecjonalnej